Lily
Lily, poes gesteriliseerd, waarschijnlijk 11 jaar oud, woont in Duitsland
Vraag: waarom plaste ze vandaag op het kussen en de dekbedovertrek van Julia terwijl ze 36 uur sliep? Voor de rest, er was niks verontrustends.
Als ik kijk naar de foto’s is het net alsof ze er niet is, alleen ogen en schaduw.
Lilly voelt nogal afstandelijk, kat uit de boom kijken. “Ik weet dat niet iedereen te vertrouwen is.” zegt ze. Voelt alsof ik mij eerst moet bewijzen. Ik laat haar snuffelen aan mijn hand. Ze staat op, komt naar mijn hand toe, vriendelijk, haast verbaasd dat ik niet meteen ga aaien. “Dat scheelt.” zegt ze.
Ik kan moeilijk de juist woorden vinden voor mijn vragen. Ik begin met een zin en wil het dan halverwege weer anders formuleren. Ons gesprek komt wat moeilijk op gang.
“Is er iets wat je wilt vertellen?” vraag ik Lilly. Kaken stijf op elkaar, draait een rondje, gaat weer liggen. Ik vertel dat ze via mij dingen door kan geven aan Julia en Barbara. Ze gaat meteen rechtop zitten. “Echt waar?” Ongeloof en geïnteresseerd. “Vertel maar, ik luister naar je.” zeg ik. Ze likt haar voorpoot in gedachten verzonken. “Tja, waar zal ik eens beginnen…” “Vertel maar wat relevant is voor de situatie.” “Alles is relevant.” Draait een rondje, gaat weer liggen. Ze neemt de tijd. Nu ze de kans heeft om dingen door te geven, wil ze daar optimaal gebruik van maken. “We kunnen nog vaker communiceren als er weer iets is wat je wilt delen kun je dat duidelijk maken aan Barbara en Julia. Ineens ander gedrag vertonen, maar liever niet plassen dat vinden mensen niet fijn.”
Nu voel ik dat Lilly wel wil communiceren. “Ik maak mij zorgen om Julia. Ze werkt te hard, gaat over haar grenzen. Te veel met haar wil te weinig voelen waar de grens zit. Ze kan meer en langer volhouden als ze vanuit liefde haar lichaam benaderd. (Het voelt alsof Julia baalt van haar beperkingen). Lilly likt haar voorpoot, wast haar hoofd/oor. “Meer zoals ik, neem je tijd. Je houdt overzicht, orde en alles komt op tijd af. Rustig, bewust adem halen, voeten voelen, stevig op de aarde. Niet “manjana”!! meer gestaag door gaan.” Lilly laat mij voelen hoe dat is: stevig op de grond, haast slow motion (loop meditatie) bewegen en toch doorgaan, bewust, ademhalen. “In je lichaam, voel iedere cel, hoe het beweegt, hoe het zich tot elkaar verhoudt. Ga er midden in zitten, je lijf bedoel ik, adem, laat los wat los kan, zonder spierspanning dus. Iedere keer als je uitademt nog meer in je lijf, op de grond, adem.” Ze draait zich op een rolletje, einde gesprek.
De reactie van de moeder van Julia. Julia is chronisch ziek hoor ik later.
I gave it to Julia to read and she accepted it. She has a friend who is learning to communicate with animals so there was an opening towards the method. Thank Florien for this for me please. We talked about the time when Lilly had these peeing spouts about half a year ago and Julia said that she had pushed herself so hard because some doctors had said it was only a depression – where she also slept so long hours – and she didn’t listen to her body then and after that she collapsed in the bath-tub.
Even though she justifies her behavior with the docs’ comments she says she is hearing/understanding what I am saying – basing what I say on it being the message that Lilly wants to bring across.
It’s really cool to have a being, who Julia feels so close with, speaking to her on her responsibility towards her body, to take it slow! This is a point to be remembered if/when we come across someone in such a situation as Julia’s where the person is spiteful toward his own physical – to maybe look for a pet that the person is attached to.
