Serie leerzame lessen deel 6
Wormenkuur
Vandaag krijgen de paarden hun wormenkuur. Ik haal Niesje uit de paddock en zet haar op de poetsplaats. Als ik kom aanlopen met de spuit doet ze een stap achteruit, haar hoofd gaat omhoog, haar ogen worden groot en ze snuift duidelijk hoorbaar. Da’s waar ook… Niesje vindt de wormenspuit niet zo grappig… Ik zet mijzelf op nul. Dat wil zeggen, ik zorg dat tijd er niet toe doet. Alleen dan kan ik het zo aanpakken dat het een goede ervaring wordt voor Niesje.
Ik leg de spuit weg. “Zo”, zegt Niesje. “Dat scheelt!” Er valt duidelijk wat van haar af. Haar hoofd komt weer naar beneden, haar ogen kijken weer normaal en het gesnuif is over. Ik leg één hand vlak achter haar oren en één hand op haar neus en vraag haar verder naar beneden. Ze laat los en ik ook. Ik wacht even. Niesje zucht, kauwt en likt. “Braaf!” zeg ik.
Ik leg een hand om haar neus en met de vingers van de andere hand ga ik bij haar mondhoek in haar mond en speel wat op haar tong. Ze laat los en kauwt. “Braaf!” zeg ik. Iedere keer als ze mee doet beloon ik haar met een blije braaf van mijn kant. Deze oefening herhaal ik een paar keer. Ik pak de spuit en blijf op een kleine afstand van Niesje staan. Niesje reageert weer argwanend, maar strekt dan haar hals iets richting de spuit. “Braaf!” zeg ik en beweeg de spuit meteen bij haar vandaan. Ik wil haar vooral leren dat ze de tijd krijgt voor de spuit en dat ik hem pas geef als zij zegt: “O.k., nu dan.” Ik herhaal het laten zien van de spuit en het weg bewegen een paar keer, totdat ik merk dat ze rustiger wordt. Nu ga ik links naast haar staan. Mijn rechterhand beweeg ik onder haar hoofd door en leg hem dan op haar neus. Heel zachtjes, niks dwingends, hij ligt daar gewoon. Dat vindt ze helemaal goed, dus deze stap hoeven we niet te oefenen. Ik beweeg de spuit zo naar haar hoofd dat ik hem tegen haar aan kan leggen net boven de mondhoek. Ik wil hem dus nog niet geven, daarvoor is Niesje nog te argwanend. Ze wordt onrustig met haar hoofd als ik de spuit naar haar toe beweeg. Ik hou de spuit tegen haar aan en beweeg gewoon met haar mee, totdat ze rustig wordt. Dan haal ik de spuit weer weg en laat haar hoofd los. Zo wordt ze iedere keer beloont als ze rustig met haar hoofd is. Ik let goed op haar kin. Op het moment dat ze het spannend vindt worden, wordt haar kin hard. Is ze okay met de situatie, dan ontspant haar kin. Als ik merk dat ze de spanning niet los kan laten, speel ik weer met mijn vingers op haar tong.
Dan komt er een moment dat ze helemaal ontspannen kan blijven als ik de spuit tegen haar mondhoek leg en heen en weer beweeg. Dit is het moment dat ik de spuit ook echt kan geven. In alle rust doet Niesje haar mond open, zodat de spuit er in kan. Haar hoofd blijft stil terwijl ik de pasta in haar mond spuit. Niesje blijft vrij van spanning. Fijn! Dit was een goede ervaring voor haar. De volgende keer zal het weer een beetje makkelijker gaan.
Al met al zijn we zo’n 15 min. bezig geweest. Het vertrouwen is gegroeid. Als ik Niesje terug zet in de paddock blijft ze nog even bij mij staan en laat ze zich lekker kroelen. “Dank je wel voor je begrip.” lijkt ze te zeggen.
