De laatste dagen van Palmer en Fantje… dag 7

2011
Begin 2011 neem ik deel aan de opleiding voor revalidatie trainer bij Bastiaan de Recht en Amber Koppen. Het eerste lesweekend neem ik Palmer mee. Het is fijn om met een paard te gaan wat je zo door en door kent, want het is natuurlijk best een beetje spannend. Palmer doet het super en Bastiaan ziet de mogelijkheid om toe te gaan werken naar de ballotade! Uiteindelijk doen we zelfs een keer een echte poging en voel ik dat hij los komt van de grond. Toch merk ik ook dat het op een geven moment echt wel klaar is voor Palmer. Hij is toe aan zijn pensioen en mag zijn laatste jaren los rond lopen op het erf als ik thuis ben. Hij is grasmaaier van de moeilijke hoekjes en keuringsdienst van waren voor het hooi wat in de schuur ligt. Leerlingen die komen voor les en bezoekers vinden het reuze leuk, zo’n loslopend paard. En ik geniet met volle teugen van mijn kanjer die de hele dag een beetje om mij heen keutelt.

Vandaag
Als ik de roldeur omhoog wil doen om de paarden te gaan voeren, hoor ik het opgetogen hinnikje van Fantje! Gelukkig ze staat voor aan de draad! Ik ben als een kind zo blij. “O, Fantje, wat heerlijk dat je hier bent en dat je nu de hele dag lekker op het erf zal lopen samen met Palmer!!”, zeg ik tegen haar. Later op de dag is er zelfs een moment dat we echt even uitgebreid knuffelen en dat ik kan huilen met mijn gezicht diep in haar zachte, dikke berenvacht… Ik had zo gehoopt dat dat nog een keer ging gebeuren voor vrijdag en nu is het er dan. Fantje is niet echt heel knuffelig. Ze vindt het prima als je haar kriebelt waar ze jeuk heeft, maar dat is anders. Deze knuffel gaat over de lange vriendschap die we hebben en alles wat we samen hebben beleefd, een knuffel van hart tot hart… Ik mag twee strengen uit haar staart knippen 1 voor mij en 1 voor Laura die op haar heeft leren rijden. Laura wil er graag een sierraad van laten maken.

 

Palmer staat net als laatst met zijn hals tegen het hek en ademt snel. Heeft hij pijn? Ik weet het niet, maar het voelt niet fijn. “Nog vandaag en morgen lieve schat”, zeg ik tegen hem. Hij is vandaag wat meer op afstand en dat mag natuurlijk.

Palmer bij het hek

’s Middags komt Caron met haar moeder Alien om afscheid van de paarden te nemen. Caron komt 1 keer in de 14 dagen op Bo rijden en kent Palmer en Fantje, omdat ze los lopen op het erf. Caron maakt heeeeeeel veel foto’s en natuurlijk maakt Alien ook foto’s van haar bij de paarden. We praten over wat er komen gaat en Palmer staat vlak bij ons aandachtig mee te luisteren zo lijkt het. Het wordt wellicht wat realistischer voor hem, nu ik er hardop over praat met Alien waar hij bij is…

Nog 1 dag…