De laatste dag van Palmer en Fantje… dag 8
Ik weet niet meer wanneer het was, maar een paar jaar geleden gaat Fantje naar een leerling van mij voor haar dochtertje. Fantje wordt nogal gepest in de kudde en daar zijn wat minder paarden. Ik hoop dat ze dan meer rust krijgt en lekker veel aandacht. Zoals zo vaak met paarden loopt het heel anders… Fantje blijkt wat te veel “paard” voor het dochtertje van mijn leerling, doordat ze op de zandpaden wel erg graag gas wil geven, maar wat Fantje daar wel leert is om zo te reageren dat ze niet meer gepest wordt! Ze komt (gelukkig ;-)) terug en staat dan veel beter in de kudde.
Fantje gaat nog twee keer uit logeren als gezelschapspaardje en komt na een tijdje weer bij mij en Palmer terug. Mooi dat ze zo nog een belangrijke taak vervuld om andere paarden te helpen.
Als laatste hier Palmer’s leven in beeld:
Palmer als hij net bij mij is. Hij is overbouwd, heeft een weke rug, staat bodemwijd en heeft een hertenhals, maar is wel een vreselijk lief paard!
Palmer begon zijn carriere op de renbaan. Hier is hij waarschijnlijk net 3 jaar.
Met Palmer bij Belinda Bolsenbroek. Zij was de eerste Ridder aan de Academische Rijkunst van Bent Branderup in Nederland.
Dikke knuffel met mijn kanjer.
Bij Bent Branderup appuyement op 1 hand gereden.
De eerste pogingen om voor los van de grond te komen. Hier in de pessade.
Palmer in mooie oprichting, ontspannen naar de hand toe. Beenzetting gelijk.
Levade onder de vrouw
Palmer steelt vogelvoer… mag best, als hij dan mooi gaat zingen en eieren legt…
Palmer helpt mee met het ophalen van Intrigada. Hij maakt lieve hinnik geluidjes naar haar om haar moed in te spreken.
Een gezellig onder onsje in de schuur.
Foto genomen door Vanessa Teepe fotografie.
Dit vind ik echt zo’n fantastische foto van Palmer. Hier zie je hem echt zoals hij is, haast teder…
Foto genomen door Vanessa Teepe fotografie
Palmer laat het hoofd letterlijk hangen. Hij hangt heeeeeeel zwaar op mijn schouder. Het einde komt in zicht…
Vandaag
Ik heb een droom. Ik ben met Fantje bij de slager. Het is in een mooi herfstbos. Er zijn geen muren, geen gebouw, alleen een betonnen plaat. De slager is vriendelijk en begripvol. Als het moment daar is gaat Fantje uit zichzelf al liggen. Ze is er klaar voor. “Ik zal het masker op doen.”, zegt de slager. Dan heb ik ineens een helder moment, zoals je dat in dromen kunt hebben. Jos ligt nog te slapen! Ik ren een breed pad af, dat wat naar beneden loopt. Onderaan ligt Jos te slapen. “Jos, Jos”, roep ik, “wordt wakker! Fantje gaat zo…!!!” Jos schrikt op uit zijn slaap. “Hè, wat…, wat zeg je?” vraagt Jos slaperig. “Je moet opschieten schat, voor Fantje. Ik ga vast hoor!” En ik ren weer terug het brede pad op. Dan wordt ik wakker.
Als Jos en ik de paarden gaan voeren staat Fantje helemaal achter in de wei samen met Palmer. Als ik roep komt Palmer op een drafje. Fantje komt niet. “Zal ik haar ophalen?”, vraagt Jos. “Graag!” zeg ik, “Ik wil haar vandaag liefst een beetje om mij heen hebben.”
Mijn kanjers voor het laatst in mijn voortuin: grasmaaien.
Nog 1 nachtje slapen…
Sterkte lieve Florien
Heel veel sterkte Florien
en palmer en Fantje het ga jullie goed in de paarden hemel xxx
Lieve Florien, ik wens je heel veel sterkte vandaag en ik vind vind het bewonderenswaardig hoe je met dit afscheid omgaat. Respect!!! Fantje en Palmer hebben maar mazzel met zo’n lief baasje. Ik hoop zo dat er een paardenhemel is, dan kunnen ze daar weer lekker rennen….