De laatste dagen van Palmer en Fantje… dag 5

2004
Als ik met Palmer bij Bent kom zegt hij: “He is a good education horse for you.” Voor het eerst wordt er op een andere manier naar Palmer gekeken. Zeker, het is geen eenvoudig paard om te rijden, maar jeetje wat leer ik veel van hem!!! Uiteindelijk haal ik met Palmer de Ridderproef. Een kuur op muziek op 1 hand gereden met daarin alle zijgangen, galoppirouettes en een enkele galopchangement. Ooooo, wat ben ik trots op Palmer!!! Een jaar later halen we de piaffe ring. Op 1 hand overgangen stap-piaffe-stap, draf-piaffe-draf en galop-piaffe-galop. Het is randje, kantje, want geheel vlekkeloos gaat het zeker niet, maar Bent vindt het goed genoeg.

 

Vandaag
Ik ben gisterenavond een uur eerder naar bed gegaan, maar dat bleek niet genoeg, want ik verslaap mij ook nog een uur… Knap vermoeiend al die emoties…

Als ik ga voeren komt Fantje niet. Zelfs als ik haar roep, komt haar koppie niet uit het gras en dat blijft zo. Het is prima, ze mag in de wei blijven. Later op de ochtend merk ik dat ik het erg jammer vind dat ze niet op het erf loopt, ze is nu zo ver weg…

Palmer staat na het voeren op zijn favoriete plekje op het erf te slapen. Vandaag heeft hij geen behoefte aan gekroel. Hij is dan wel dichtbij, maar voelt ver weg… We zijn alle drie bezig met het naderend afscheid. Ieder op zijn eigen manier.

 

Elke dag kijk ik weer of mijn beslissing om de paarden naar de slager te brengen de goede is. Toen ik voelde dat het tijd werd voor de paarden om te gaan heeft Symone Ottevangers met hen gecommuniceerd. Ik vraag haar: “Hoe is het met Palmer en Fantje?” Alles wat ik zelf had gezien en gevoeld, de zere gewrichten van Palmer en het moeilijke eten van Fantje, komt in het gesprek naar voren. “Fantje is er helemaal klaar voor en wil wel zo vertrekken. Palmer vindt het erg moeilijk om te gaan. Hij wil graag nog twee weken om aan het idee te kunnen wennen. Zijn lijf is op, maar hij voelt zich verantwoordelijk voor de kudde en voor jou.”, zegt Symone. “Palmer en Fantje zijn enorm blij met het leven wat ze hebben gehad bij jou en beseffen dat het heel bijzonder is dat ze zo lang bij elkaar zijn geweest. Het idee dat ze samen zullen gaan doet ze goed.”
Ik ben er een keer bij geweest dat een paard vocht tegen de spuit en dat was werkelijk vreselijk… Hij steigerde, viel om, steigerde, viel om… en hij schreeuwde het uit, zo’n gevecht tegen de dood. Het was afschuwelijk. Het is één van de redenen dat ik kies voor de slager. Fantje zal best rustig gaan met een spuit, maar het kan zijn dat Palmer gaat vechten, dat wil ik niet. Als hij weg is van de kudde hoeft hij zich er geen zorgen over te maken en kan hij het leven makkelijker los laten.