De laatste dagen van Palmer en Fantje…

De komende week draag ik op aan deze twee kanjers. Iedere dag vertel ik een stukje van het leven wat we hebben gedeeld.

Nog iets meer dan een week…, dan gaan Palmer en Fantje naar de paardenhemel… Ze hebben pijn. Palmer in zijn kogels van de artrose en Fantje in haar mond, ze is al heel wat kiezen kwijt en er is het nodige half los.

Ze kwamen vlak na elkaar bij mij. Eerst Palmer en een paar maanden later Fantje. Nu zo’n 16 jaar geleden. Ze stonden samen bij mijn buren. Palmer was van hen en Fantje stond daar op pension.

1998: Skiënd ga ik achter Palmer aan naar de wei. Emiel Voest is net een beetje bekend en dus gaan we heen om te zien of we hier wat aan kunnen doen. Emiel vertelt dat hij les geeft op de I.S.P.H. (Internation School for Professional Horsemanship), dat lijkt mij wel interessant. Gewoon voor mijzelf, niet om er mijn beroep van te maken, denk ik dan nog. Maar Palmer heeft andere plannen met mij… Anette de Vogel behandelt mijn paarden. Ze belt op en zegt dat ze iemand naar mij door gaat sturen voor les, omdat diegene een paard heeft wat gerevalideerd moet worden. Ik probeer nog: “Ik geef geen les.”, maar Anette houdt vol en een week later geef ik mijn eerste les. Ik vind het leuk, heeeeeeeel leuk!!! En zo wordt ik instructrice.