Paard gered…? En dan…?

Valkuil
Onder mijn leerlingen zijn er een aantal die een paard hebben “gered”. Ook ik heb een paard dat er erg slecht aan toe was toen ik hem ontmoette. De valkuil van een gered paard is dat je naar je paard blijft kijken zoals hij was toen jullie elkaar net kende. Kijk eens goed naar je paard, hoe is hij nu en hoe zie jij hem?

Herken je het volgende:

• Je bent geregeld bang dat je paard weer last heeft van een oude blessure
• Als je hem ziet kijk je als eerste of je kunt zien of die oude blessure weer opspeelt
• Als je over je paard praat, praat je over de tijd van hoe hij in het begin was
• Je durft niet echt te trainen, want stel je voor dat hij weer last krijg

Zorgen
Natuurlijk is het prima dat je goed kijkt en actie onderneemt als er iets niet in orde is! Aan de andere kant is het goed om je af te vragen hoe belastend het is als je je constant zorgen maakt. Stel je maar eens voor dat jij ergens last van hebt gehad en dat je goede vriendin steeds maar weer blijft vragen:

• Heb je nog last van je been?
• Gaat het wel?
• Zal ik je even helpen?
• We zullen maar niet gaan sporten he, want dan krijg je vast weer last…

Hoe goed je vriendschap ook is, je zou haar toch door elkaar willen schudden en zeggen dat het echt wel over is…!!

Knop om
Door het telepathisch communiceren merk ik dat de meeste paarden de knop prima om kunnen zetten. Wellicht zijn er nog wat dingen die door de tijd moeten slijten, maar daar maken zij zich niet druk om, dat is dan maar zo. Dus als je een paard redt en als je hem hebt opgeknapt, zet dan zelf ook de knop om. Geniet van je prachtige paard, wees trots op hem en koester de band die jullie hebben gekregen door de weg die jullie samen zijn gegaan!