De weg of het doel, waar ga jij voor?
Keuzes
Maak je de keus om voor het doel te gaan, dan bestaat de kans dat je de gaten en de hobbels in de weg probeert te omzeilen, maar uiteindelijk strand nog voordat je je doel hebt bereikt. Maak je de keus om voor de weg te gaan dan heb je een doel nodig, anders weet je niet hoe de weg loopt. Onderweg kom je gaten en hobbels tegen. Die zorgen voor oponthoud, maar zorgen ook dat je leert en verder gaat op een stevig fundament. Zonder doel en zonder weg ga je dolen en kom je nergens terecht. Het belangrijkste is dat je voor jezelf weet wat je wilt. Het kan zijn dat je op je weg kennis vergaart waardoor je van mening veranderd en voor een ander doel gaat. Allemaal prima, want het is jullie weg! Soms zal je specifiek dingen leren die voor jou zijn, soms specifiek voor je paard. Uiteindelijk komt alles bij elkaar en als het dan allemaal klopt ga je flink vooruit op je weg. Soms moet je pas op de plaats maken, de training van het fysieke lichaam even laten voor wat het is en tijd besteden aan het mentale, zodat je daarna op een stevig fundament verder kunt bouwen aan het fysieke.
Staren
Deze leerling doet voor de tweede keer mee aan een Combidag met Mireille den Hoed. Ik verzorg de lessen Werk aan de Hand en Mireille de lessen Werk onder het Zadel of Longeren. Het paard van de leerling heeft waarschijnlijk in het verleden niet begrepen wat mensen van hem wilde en zich daarom afgesloten. Dit zorgt voor een flinke hobbel in de weg naar het doel. Je kunt goed zien aan zijn ogen dat hij zich heeft afgesloten, hij knippert namelijk niet, hij staart. Als een paard zich afsluit komt je hulp niet door. Het is net alsof hij je niet hoort. De kans is reëel aanwezig dat het paard “ineens” ontploft! Met een dergelijk paard is het dus verstandig om dit eerst op te lossen en dan je weg te vervolgen richting je doel. Als hij weer open staat voor je hulpen kan hij voor de volle 100% leren en met je mee doen. Dat is wel zo leuk, want dan kom je verder vanuit partnerschap!
Hoe het vorige keer ging
De vorige Combidag hebben we een begin gemaakt met het Werk aan de Hand. Steeds een kleine vraag gesteld en het paard ruim de tijd gegeven om na te denken. Pas als het paard aangaf dat hij weer verder kon vervolgde we de les. We hebben toen veel staan wachten en dat is zeker een uitdaging, want je hoofd vindt dat al gauw belachelijk en zeker als er ook nog mensen langs de kant staan te kijken is het een hele uitdaging om “niks” te doen. Het was toen al heel mooi om te zien hoe het paard reageerde en dat de leerling echt snapte dat dit nodig was voor haar paard.
De verandering
Deze Combidag is het paard al heel anders. Hij is al veel opener. Prachtig om te zien! Af en toe heeft hij tijdens het Werk aan de Hand wel even tijd nodig. Zijn oog wordt dan stil. “Laat hem maar even nadenken,” zeg ik. Hij heeft minder bedenktijd nodig dan met de vorige Combidag en komt al snel met zijn hoofd naar de leerling toe om haar te laten weten dat ze weer verder kunnen. De foto bij deze blog is zo’n moment. Het wordt nog mooier als hij tijdens het werk van een stil oog naar een knipperend oog gaat, even zijn hals schudt, kauwt en likt en weer goed op de hulpen kan reageren. “Dit is echt zo goed!! Als hij de spanning kwijt kan tijdens het werk, kun je weer meer bezig met de training van zijn fysieke lichaam!” En zo krijgt dit mooie paard een tweede kans in zijn leven en een uitstekend fundament om op te bouwen. Ze kunnen verder op hun weg naar het doel!
